Linie kroplujące

Stosowane w nawodnieniach terenów zielonych iak i również mają szerokie zastosowanie w rolnictwie nap. do nawadniania malin, sadów. Linie kroplujące posiadają nominalną grubość ścianki 1,2 mm i średnicę 16 lub 20 mm.

Linie kroplujące generalnie dzieli się na: - linie z kompensacją ciśnienia, - linie bez kompensacji ciśnienia. Linie bez kompensacji ciśnienia posiadają rozstawę kroplowników od 33 do 100 cm i wydatek z kroplownika 1,5 l/h, 4,1 l/h. Długości ciągów dla linii bez kompensacji ciśnienia o średnicy 16 mm dla rozstawy kroplowników co 33 i 50cm w zależności od pochyłości terenu wahają się w granicach: 40-130 m.

 Promocja Linie kroplujące Paladrip od 0,79zł za m/b

Linia kroplująca Paladrip

Wyposażona w najbardziej elastyczny, odporny na załamania emiter liniowy kompensujący ciśnienie Zaprojektowany do nawadniania runa, gęstych nasadzeń, żywopłotów, drzew i innych nasadzeń Wyjątkowo elastyczne rury do szybkiej i prostej instalacji  Więcej....

Tagi..............

 Linia kroplująca do malin, Linie kroplujące do sadu, Linia krolująca, Linie kroplujące Kraków, Linie kroplujące Lublin, Linia kroplująca warszawa

Deszczownie rurowe

Korzyści wynikające z zastosowania systemu rurowego: szybkie i równomierne nawadnianie na każdym rodzaju gleby, możliwość adoptacji do pól o różnych obszarach, kształtach i położeniu, niskie ciśnienie robocze - niskie koszty eksploatacji, system powszechnie stosowany i godny zaufania, bardzo lekkie elementy łatwe do montażu, łatwe do przemieszczania, bardzo prosty system do kontroli ilości zużywanej wody, mała wrażliwość na działanie siły wiatru.

Metody nawadniania:

ECHNIKA CAŁKOWITEGO POKRYCIA Ciągi rur ze zraszaczami pozostają na stałym miejscu przez cały okres wegetacji roślin. Funkcjonowanie poszczególnych ciągów odbywa się przy pomocy trójników z zasuwami umieszczonych na początku każdego ciągu.		TECHNIKA CZĘŚCIOWEGO POKRYCIA Ciągi rur wraz ze zraszaczami są montowane na początku każdego sezonu. Pojedyncze ciągi lub grupy są przenoszone na inne fragmenty pól. zraszacz: o solidnej konstrukcji, pojedynczej strudze, niepodatnej na wiatr umożliwiającej dużą równomierność pracy. rura zraszacza: długości 6 m z gniazdem zraszacza. Wykonana z cienkościennej stali ocynkowanej jako wzdłużnie spawana. Każda rura 6 m waży poniżej 10 kg. Pierścień zamykający powoduje zablokowanie rury. trójnik z belką stabilizującą: wykonany jako odlew aluminiowy. Pozwala na dokonywanie zmian pozycji bez przerw w pracy systemu. Zapewnia absolutną integralność wodoszczelną przy zmianach położenia rury. belka stabilizująca: długość od 0,4 do 0,8m. Zapewnia stabilność urządzenia podczas pracy.

Podlewanie terenów rolnych

Jeśli dojdziemy do wniosku, że deszczowanie pól jest niezbędne w naszym gospodarstwie musimy najpierw obliczyć ile wody musimy przeznaczyć na nasze pola. W naszych warunkach klimatycznych zużycie wody powinno wahać się od 900 do 1500 m3/ha w ciągu całego sezonu wegetacji. Zależy to od rodzaju gleby, uprawy i warunków klimatycznych w ciągu sezonu wegetacji. Podczas jednego cyklu zużywa się przeciętnie od 150 do 250 m3/ha co odpowiada 15 do 25 mm opadu deszczu.

Następnie należy uwzględnić czas trwania jednego cyklu nawadniania i wybrać najodpowiedniejszy system. Jeżeli mamy do dyspozycji wodę z rzek lub dużych zbiorników wodnych jedynym limitem jest pozwolenie, które określa ilość pobieranych m3 wody w ciągu 1 godziny. Innym sposobem zapewnienia wody do deszczowania jest wykopanie stawu w którym będzie gromadziła się woda i obliczenie jego przybliżonej pojemności. W takim przypadku musimy sprawdzić, czy dysponujemy odpowiednią ilością wody. Mnożymy długość x szerokość x wysokość od dna do lustra wody. Jeśli wszystkie wymiary będą określone w metrach wówczas otrzymujemy pojemność w m3. Mnożąc ilość zużywanej wody w jednym cyklu przez powierzchnię pola otrzymamy ilość wody niezbędną do nawodnienia i porównać ją z pojemnością zbiornika. Wielu rolników decyduje się na wykonanie studni głębinowej. Ważne jest, aby wykonawca określił wydajność studni w l/min lub m3/h oraz na jakiej głębokości powinna być umieszczona pompa. Teraz można już podjąć decyzję jaki system nawadniania możemy zastosować.

• Do nawadniania pól o powierzchni do hektarów można zastosować nawadnianie kropelkowe lub deszczownię rurową. Można również użyć deszczownię szpulową z wężem o średnicy od 40 do 63 mm.

• Na pola o powierzchniach od 3 do 25 ha najczęściej stosowana jest deszczownia szpulowa.

• Planując nawodnienie pola o powierzchniach powyżej 25 ha można rozważyć zastosowanie mini deszczowni przęsłowej zamiast dwóch deszczowni szpulowych równocześnie.

  Mając wstępne dane możemy obliczyć efektywny czas pracy wybranego przez nas systemu. Jest to potrzebne do zorientowania się jak długo będzie trwało nawadnianie.

• Przykład 1: nawadnianie lucerny o powierzchni 2 ha dawką 25 mm wody

A) niezbędna ilość wody = 2 ha x 25mm x 10 = 500 m3 Na pole o powierzchni 2 ha można wybrać deszczownię rurową zużywającą 40 m3/h.

B) czas pracy systemu = 500 m3 : 40 m3/h = 12,5 godziny

Przykład 2: nawadnianie plantacji marchwi o powierzchni 5 ha dawką 15 mm wody

A) niezbędna ilość wody = 5 ha x 15mm x 10 = 750 m3 Na areał 5 ha można wybrać deszczownię szpulową. Jeżeli wiemy, że nominalny wydatek naszej studni wynosi 25 m3/h wówczas liczymy efektywny czas pracy systemu:

B) czas pracy systemu = 750 m3 : 25 m3/h = 30 godzin Aby zapobiec stratom wody na skutek parowania i unoszenia przez wiatr system deszczownia szpulowa powinna pracować w nocy. Aby dobrać długość i średnicę węża deszczowni szpulowej spełniającej nasze warunki należy skonsultować się ze specjalistą.

Przykład 3: nawadnianie plantacji ziemniaków o powierzchni 25 ha dawką 20 mm wody

A) niezbędna ilość wody = 25 ha x 20mm x 10 = 5000 m3 W tym przypadku można zastosować mini deszczownię przęsłową o wydatku 100 m3/h

B) czas pracy systemu = 5000 m3 : 100 m3/h = 50 godzin Maszyna tego typu nie jest urządzeniem produkowanym seryjnie. Jest projektowana na potrzeby danego pola i składana na nim z gotowych elementów. Następnym etapem jest zaprojektowanie linii zasilającej i obliczanie całkowitych strat ciśnienia. Każde 10 m różnicy wysokości w pionie pomiędzy ujęciem wody a danym punktem pola stanowi dodatkowo 1 bar ciśnienia, który musi wytworzyć pompa zasilająca. Podczas tłoczenia wody następuje strata ciśnienia spowodowana tarciem o wewnętrzne ściany rur.

Obliczanie ciśnienia wytwarzanego przez pompę:

Przykład:zasilanie pompą głębinową z głębokości 30 m. Wąż od pompy do powierzchni pola z polietylenu 110 x 4,2. Wydatek deszczowni 60 m3/h przy ciśnieniu na wejściu 6 bar. Odległość od pompy do maszyny 450 m a różnica pomiędzy najniższym a najwyższym punktem pola wynosi 15 m.

A) straty na skutek tarcia w wężu od pompy na powierzchnię: 110x4,2 = ( 30 : 100 ) x 0,58 = 0,174 bar,

B) podniesienie wody na 30 m = 3 bar,

C) straty na skutek tarcia w rurach PVC 110x4,3 = (450 : 100) x 0,38 = 1,71 bar,

D) różnica wzniesień na polu na 15 m = 1,5 bar,

E) ciśnienie na wejściu maszyny = 6 bar Łączne ciśnienie wytwarzane przez pompę powinno wynosić 12,38 bar.

Ostatni etap stanowi dobór odpowiedniej pompy. Do pompowania wody ze studni głębinowych można użyć elektrycznych lub mechanicznych pomp głębinowych. Wodę z rzek, stawów lub jezior można pompować używając pomp elektrycznych z pionową lub poziomą osią wirnikową, agregatów pompowych z silnikiem Diesel'a lub pomp napędzanych WOM ciągnika. Najbardziej ekonomiczne w eksploatacji są pompy elektryczne. Najwięcej energii zużywają pompy ciągnikowe.

Warto też wiedzieć jak nawadniać, aby plony były jak największe a zużycie wody optymalne. Wielu plantatorów stosuje deszczowanie 2 - 3 razy w trakcie sezonu wegetacyjnego używając bardzo dużych dawek. Jest to niewłaściwe, gdyż zwiększona ilość wody wymywa z gleby składniki pokarmowe. Nadmiar wody przenika poniżej strefy korzeniowej i nie jest wykorzystywana przez rośliny. W okresach bezdeszczowych, wietrznych, przy wysokiej temperaturze należy uzupełnić braki wody w glebie ilością 40 mm w ciągu 7dni. Podczas chłodnych, pochmurnych dni dawkę można zredukować do 18 mm w ciągu 7 dni. Jednorazowo nie należy przekraczać 20 mm z wyjątkiem łąk i pastwisk. Najlepszym sposobem określania momentu i intensywności nawadniania jest pomiar wilgotności gleby na różnych głębokościach i na tej podstawie określanie dawki wody. Zaprojektowanie we własnym zakresie systemu nawadniającego oraz zastosowanie powyższych wskazówek z pewnością pozwoli na zorientowanie się:

• czy dysponujemy odpowiednią ilością wody,
• jak dobrać najlepszy system nawadniający,
• jaką należy zastosować pompę
• jak zminimalizować straty przepływu wody w rurociągu,
• kiedy i jaką ilością wody należy nawadniać.

Przeciwmrozowe deszczowanie sadów

Występujące w ciągu ostatnich lat przymrozki wiosenne zmniejszyły w większym lub mniejszym stopniu plony w sadach. Wytrzymałość roślin sadowniczych na przymrozki jest nie tylko cechą gatunkową (nawet odmianową), ale zależy także od stopnia rozwoju pąków kwiatowych. Kwiatostany w fazie zielonego pąka wytrzymują spadki temperatury do -3oC, w fazie różowego pąka do -1,5oC, w początkowym okresie kwitnienia do -1oC, a w pełni kwitnienia do -0,5oC. W ubiegłym roku straty w sadach spowodowane przez przymrozki wiosenne były bardzo duże, ponieważ znaczne spadki temperatury (-5oC/-7oC) wystąpiły w okresie najbardziej niebezpiecznym dla fazy rozwojowej drzewa (tuż po kwitnieniu). Straty w plonach z tego powodu wyniosły 80-90%. Producenci prowadzący intensywne uprawy sadownicze nie mogą sobie pozwolić, aby plony w ich sadach uzależnione były od warunków pogodowych. Wobec rosnących kosztów produkcji trzeba mieć pewność, że plony zbierać się będzie co roku.

W Europie Zachodniej liczące się gospodarstwa sadownicze wyposażone są w specjalistyczne urządzenia do ochrony roślin przed przymrozkami. We Włoszech w Tyrolu takie urządzenia są w każdym sadzie, gdyż przymrozki zdarzają się na tamtym terenie co najmniej raz, a często kilkakrotnie w ciągu sezonu. W Holandii chronionych jest 50% upraw sadowniczych przy zastosowaniu nadkoronowego deszczowania. W Polsce do wiosny ubiegłego roku urządzenia do nadkoronowego zraszania zainstalowane były na powierzchni zaledwie 30 ha. W sadach objętych ochroną przed przymrozkami, zwłaszcza wiosną 2000 r., osiągnięto wysokie plony dobrej jakości owoców. Natomiast latem i jesienią 2000 r. na założenie takich instalacji zdecydowali się producenci prowadzący intensywne sady i plantacje roślin jagodowych (np. borówki wysokiej). Instalacje do nadkoronowego zraszania na Mazowszu zostały już założone na powierzchni około 100 ha. Gospodarstwa sadownicze są często zadłużone w bankach, ponieważ sadownicy zaciągnęli kredyty na założenie sadów (zakup materiału szkółkarskiego, ogrodzenie, nawadnianie), budowę chłodni itp. W następstwie strat spowodowanych przez przymrozki wielu gospodarstwom może grozić bankructwo. Sadownicy jednak nie mogą sobie pozwolić by plony z ich sadów w tak dużym stopniu uzależnione były od "ryzyka przyrodniczego". Nadkoronowe deszczowanie jest obecnie jednym z najskuteczniejszych sposobów ochrony sadów przed uszkodzeniami powodowanymi przez przymrozki wiosenne. Wykorzystuje się do tego celu fakt, że zmianom stanu skupienia wody towarzyszy wydzielanie lub pobieranie dużych ilości ciepła. Podczas zamarzania 1 l wody wydziela się aż 80 kcal ciepła. Poprzez nadkoronowe zraszanie można chronić kwitnące sady, gdy temperatura powietrza spada poniżej 0oC (maksymalnie do -7oC/-8oC). W sadowniczym rejonie Wilgi i Grójca kilku sadowników na powierzchni około 40 ha założyło już instalacje do nadkoronowego zraszania przy wykorzystaniu istniejących ujęć wody zbudowanych dla potrzeb nawodnień upraw ogrodniczych.

Aby ochronić 1 ha sadu przed przymrozkiem z wykorzystaniem instalacji deszczownianych, trzeba zużyć 20-45 tys. litrów wody w ciągu 1 godz. W czasie trwania przymrozku w ciągu jednej nocy przez 10 godz. - 10-krotnie więcej wody. Jeśli przymrozki występują przez 2-3 kolejne noce, zapas wody powinien być analogicznie 2-, 3-krotnie większy. Dlatego tak ważne jest zabezpieczenie dużych zasobów wody (m.in. z rzek, stawów, jezior, studni głębinowych). Ważne jest aby stosowane zraszacze były bardzo dobrej jakości, wykonane z najlepszych materiałów, a więc charakteryzowały się niezawodnością działania, gdyż nawet kilkuminutowa przerwa w deszczowaniu niweczy cały efekt zabiegu, często powodując jeszcze większe szkody. Jednak czynnikiem decydującym o uzyskaniu pozytywnego efektu ochrony przeciw przymrozkowej jest włączenie i wyłączenie w odpowiednim czasie instalacji deszczującej. Musi to nastąpić w chwili gdy temperatura spadnie do 00C. Do tego celu niezbędne są bardzo dokładne i sprawdzone przyrządy pomiarowe i kontrolne, jak termometry suche i mokre, wiatromierze, sygnalizatory spadku temperatury powietrza.

W gospodarstwie Piotra Domasiewicza

W 13-hektarowym gospodarstwie sadowniczym Piotra Domasiewicza w Sadkowie k. Belska pierwsza instalacja do ochrony przed przymrozkami została założona już wiosną 1996 r. w 2-hektarowej kwaterze śliw. Po raz pierwszy wykorzystano ją wiosną 1999 r., a następnie w 2000 r. Wcześniej próbowano chronić uprawy sadownicze przed szkodami przymrozkowymi wykonując w tym celu zadymianie sadu poprzez spalanie różnych materiałów oraz opryskując drzewa wodą, jednak metody te okazały się nieskuteczne. Na zrealizowanie inwestycji nadkoronowego deszczowania zdecydował się sadownik po kilku wyjazdach do Holandii, gdzie przekonał się, że tamtejsi sadownicy zabezpieczają przed przymrozkami duże powierzchnie swoich sadów i plantacji roślin jagodowych. W ubiegłym roku natomiast, gdy z powodu wiosennych przymrozków (temperatura spadła do -5oC) plon jabłek był mniejszy o 65-70%. Pan Domasiewicz podjął decyzję o założeniu instalacji do nadkoronowego zraszania w sadzie jabłoniowym na powierzchni 8 ha. Jak ocenił mgr Stanisław Soćko - główny wykonawca tych instalacji - jest to obecnie pierwszy sad w Polsce, w którym na tak dużej powierzchni założono od podstaw (z nowych materiałów) instalacje przeciw przymrozkową. U brata - Adama Domasiewicza - tego typu instalacje wykonano w sadzie jabłoniowym na powierzchni 4 ha. Po szczegółowe informacje dotyczące rozwiązań technicznych w ochronie sadów przed przymrozkami wiosennymi odsyłamy Czytelników do artykułu mgr Stanisława Soćki zamieszczonego w czasopiśmie "Owoce, warzywa, kwiaty" w nr 3/2001.

Wanda Gierach RZD Rawa Mazowiecka Źródło: "Owoce, warzywa, kwiaty" nr 4/2001